Czy zgodne z prawem jest aby na stacji pogotowia ratunkowego ratownicy mieli wyrobione pieczątki i wystawiali skierowania do szpitala? Czy nie następuje tu przekroczenie uprawnień z art. 231 Kodeksu karnego?

W opisanej w pytaniu sytuacji faktycznej, o ile ratownik nie jest lekarzem nie może wypisywać skierowań do szpitala. W opisanej sytuacji nie doszło do przekroczenia uprawnień art. 231 Kodeksu karnego, gdyż nie znajduje on w tej sytuacji zastosowania.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 58 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych świadczeniobiorca ma prawo do leczenia szpitalnego w szpitalu, który zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, na podstawie skierowania lekarza, lekarza dentysty lub felczera, jeżeli cel leczenia nie może być osiągnięty przez leczenie ambulatoryjne. Z powyższego wynika jednoznacznie, iż uprawnionym do wystawienia skierowania do szpitala jest lekarz.

Zgodnie z art. 3 pkt 10 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym – dalej jako: u.p.r.m. zespół ratownictwa medycznego podejmuje medyczne czynności ratunkowe w warunkach pozaszpitalnych. W katalogu czynności podejmowanych przez ratownika medycznego (art. 11 u.p.r.m.) w ogóle nie mieści się wypisywanie skierowań do szpitala.

Reasumując jeżeli opisana w pytaniu sytuacja sprowadza się do wystawiania skierowań do szpitala przez ratownika medycznego – osoby niebędącej lekarzem – to jednoznacznie należy stwierdzić, że nie jest ta osoba uprawnioną do wystawiania skierowań do szpitala.

Podkreślić także należy, że zgodnie z art. 33 ust. 2 u.p.r.m. w razie konieczności szpital, w którym znajduje się szpitalny oddział ratunkowy, centrum urazowe lub jednostka organizacyjna szpitala wyspecjalizowana w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych niezbędnych dla ratownictwa medycznego zapewnia niezwłoczny transport sanitarny pacjenta urazowego albo osoby w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego do najbliższego przedsiębiorstwa podmiotu leczniczego udzielającego świadczeń opieki zdrowotnej w odpowiednim zakresie.

Wspomniany w pytaniu art. 231 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny, w opisanym przypadku w ogóle nie ma zastosowania. Przestępstwo opisane w przepisie art. 231 Kodeksu karnego jest przestępstwem indywidualnym. Jego sprawcą może być tylko funkcjonariusz publiczny. „Lekarze (…) którzy zatrudnieni są w ośrodkach zdrowia, przychodniach, szpitalach (…) z samego tytułu zatrudnienia jako lekarze nie są pracownikami administracyjnymi, a więc nie mogą być uznani za funkcjonariuszy publicznych (…) Lekarz zatrudniony w publicznej służbie zdrowia może być uznany za funkcjonariusza publicznego w rozumieniu art. 115 § 13 Kodeksu karnego jedynie wówczas, gdy swój zawód łączy z funkcjami o charakterze administracyjnym” – [w:] A. Wąsek Kodeks Karny komentarz Oktawia Górniok i inni, Gdańsk 2005, str. 851, t. 1.

Źródło

Udostępnione poprzez portal www.zdrowie.abc.com.pl.


Informacje o artykule
Kategorie:

Wyraź swoją opinię o tym artykule
BEZWARTOŚCIOWYPOMÓGŁ MI -1 (1)