Zmiany nastroju to typowe reakcje człowieka na różnego rodzaju wydarzenia zachodzące w jego życiu. Sytuacje takie jak stres, starta bliskiej osoby, problemy w pracy czy w związku przyczyniają się do obniżenia nastroju. Z kolei, osiągnięcie sukcesu, zakochanie czy też narodziny dziecka sprawiają, iż jest on podwyższony.

Jednak niekiedy, wahania nastroju stają się częstsze i nie zależą już tylko od konkretnych wydarzeń w życiu. Czym charakteryzują się zaburzenia nastroju i jakie są ich rodzaje?

O zaburzeniach nastroju mówi się w sytuacji, kiedy człowiek przestaje kontrolować swoje samopoczucie, a do jego zmiany dochodzi samoistnie. Człowiek ma świadomość dużej zmienności swojego nastroju, jednak nie jest w stanie nic na to poradzić, co tylko powoduje dalsze pogarszanie się jego samopoczucia. Współcześnie problem zaburzeń nastroju dotyczy ok. 1% całej populacji, szczególnie osób w okresie dojrzewania oraz na początku dorosłego życia.  Wyróżnia się dwie charakterystyczne grupy zaburzeń nastrojów: nastrój obniżony oraz nastrój podwyższony.

Co to znaczy nastrój obniżony?

O nastroju obniżonym mówi się w sytuacji, gdy negatywny ton emocjonalny oraz ujemny charakter  odczuć utrzymuje się przez dłuższy czas. Osoba o obniżonym nastroju nie potrafi odczuwać przyjemności, a jej ogólne samopoczucie jest złe. Często też mówi się o obniżonej samoocenie u osoby chorej. W przypadku nastroju obniżonego wyróżnia się jego trzy podstawowe rodzaje.

1. Nastrój depresyjny.

W nastroju o charakterze depresyjnym mówi się o takich stanach emocjonalnych jak rozpacz, smutek, bezsilność czy przygnębienie. Osoba o nastroju depresyjnym nie potrafi odczuwać zadowolenia, radości ani żadnych innych pozytywnych emocji. Chory jest pesymistycznie nastawiony do otaczającego go świata i ma poczucie beznadziejności oraz bezsilności. W efekcie czego, ma on również niską samoocenę i negatywne poczucie własnej wartości. Niekiedy zdarza się także, iż ma on myśli o charakterze samobójczym.

2. Nastrój depresyjno-dysforyczny.

W tym przypadku chorego cechuje poczucie złości, ogólnego rozdrażnienia i rozżalenia. Osoba o tym nastroju często podkreśla swoją niską pozycję, co jest dla niej jednoznaczne z poczuciem poniżenia przez otoczenie. Samoocena nie jest w tym przypadku bardzo zaburzona – chory ma względnie obiektywną samoocenę. Negatywnie jednak ocenia on swoją przeszłość, podkreślając swoje nieszczęście oraz bycie pokrzywdzonym przez los.

3. Nastrój dystymiczny.

Osobę z nastrojem dystymicznym wyróżnia złe samopoczucie, niski poziom pobudliwości, a także wzmożona lękliwość. U chorego często pojawia się także uczucie ogólnego wyczerpania, a także dolegliwości somatyczne (fizyczne).

W nastroju o charakterze depresyjnym mówi się o takich stanach emocjonalnych jak rozpacz, smutek, bezsilność czy przygnębienie.

W nastroju o charakterze depresyjnym mówi się o takich stanach emocjonalnych jak rozpacz, smutek, bezsilność czy przygnębienie.

Nastrój obniżony może towarzyszyć zarówno schorzeniom o charakterze psychicznym, jak i somatycznym. Jest on powodowany najczęściej poprzez traumatyczne wydarzenie, takie jak utrata bliskiej osoby, poważna choroba czy też problemy w życiu zawodowym bądź prywatnym. Długotrwale utrzymujący się nastrój obniżony powinien zostać skonsultowany z lekarzem specjalistom.

Co to znaczy nastrój podwyższony?

Nastrój podwyższony to natomiast stan, gdzie utrzymujące się przez dłuższy czas emocje, silnie oddziałują na zachowanie człowieka. Istnieje kilka rodzajów nastroju podwyższonego.

1. Nastrój maniakalny.

Osoba z nastrojem maniakalnym charakteryzuje się równomiernie podwyższonym samopoczuciem, a chorego cechuje uczucie uniesienia oraz utrzymujące się poczucie wzmożonej radość. Osoba chora posiada wysoką samoocenę, przez co ma tendencję do zawyżania posiadanej pozycji społecznej oraz idealizowania swojej przeszłości i przyszłości. Często też przypisuje swojej osobie wysokie wartości, a jej oceny nierzadko mają charakter urojeniowy. Ta forma nastroju jest charakterystyczna dla zaburzeń afektywnych.

2. Nastrój euforyczny.

Ten typ podwyższonego nastroju charakteryzuje się płytkim wzmożeniem samopoczucia, gdzie mówi się o takich emocjach jak poczucie szczęścia, zadowolenia czy wesołości.  Osoba w nastroju euforycznym ma tendencję do lekceważenia powagi sytuacji oraz żartowania. Nastrój ten jest mniej trwały i ekspansywny niż nastrój maniakalny, jednak często nieadekwatny do okoliczności.

3. Nastrój moriatyczny.

Nastrój moriatyczny to szczególna odmiana euforii, gdzie osoba chora wyróżnia się nasiloną wesołością oraz ma tendencje do nadmiernego żartowania oraz błaznowania. Ta specyficzna forma nastroju podwyższonego jest często wynikiem uszkodzenia oczodołowej części płatów czołowych.

4. Nastrój ekstatyczny.

Osobę, będącą w nastroju ekstatycznym, charakteryzuje uczucie ekstazy oraz wyidealizowana ocena sytuacji oraz zdarzeń. Odczuwa on uniesienie oraz ma poczucie doniosłości własnej roli oraz tożsamości. W tym przypadku nie pojawia się ekspansja. Chory jest spokojny i skupiony na kontemplacji stanu w którym się znajduje. Nastrój ten jest typowy dla psychoz padaczkowych, a niekiedy także dla zaburzeń afektywnych i schizofrenicznych.

Nastrój podwyższonym wyróżnia się przede wszystkim wysoce pozytywnym tonem oraz zabarwieniem emocjonalnym. Wszystkim odczucia są tu na ponadprzeciętnym poziomem w odniesieniu do określonej normy.

Jak leczyć zaburzenia nastroju?

W zależności od rodzaju zaburzenia, leczenie ma różny charakter. W większości przypadków, podstawą jest jednak psychoterapia, gdzie chory uczy się rozpoznawać elementy powodujące chorobę, jej symptomy, a także sposoby ich opanowywania. W licznych przypadkach niezbędne jest również zastosowanie odpowiednich leków, tzw. stabilizatorów nastroju, które w połączeniu z psychoterapią mają zwiększyć skuteczność leczenia. Zaleca się, aby kuracja trwała co najmniej sześć miesięcy, a niekiedy nawet dłużej. Gdy leczenie jest za krótkie, mogą następować niekontrolowane nawroty. Osoby cierpiące na zaburzenia nastroju powinny także pamiętać o zdrowym trybie życia, który istotnie ułatwia kontrolowanie choroby i pomaga nauczyć się z nią żyć.

Jakie są typy zaburzeń nastroju?, 4.0 out of 5 based on 1 rating

Informacje o artykule
Kategorie:

Wyraź swoją opinię o tym artykule
BEZWARTOŚCIOWYPOMÓGŁ MI +6 (14)