Paxtin

Paxtin – Epizody depresyjne. Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne. Lęk napadowy. Fobia społeczna

Opis

Informacja o produkcie

  • Nazwa handlowa: Paroxetinum
  • Producent: Sandoz
  • Postać: Tabletki powlekane

Opis substancji czynnych

Substancją czynną jest paroksetyna

Dostępność

Lp Nazwa Postać Dawka Opakowanie Podmiot odpowiedzialny
1 Paxtin 10 tabl.powl. 0,01 g 30 tabl. (blistry)
SANDOZ GMBH
2 Paxtin 10 tabl.powl. 0,01 g 30 tabl. (pojem.)
SANDOZ GMBH
3 Paxtin 20 tabl.powl. 0,02 g 30 tabl. (3 blist.po 10 szt.)
SANDOZ GMBH
4 Paxtin 20 tabl.powl. 0,02 g 30 tabl. (pojem.)
SANDOZ GMBH
5 Paxtin 30 tabl.powl. 0,03 g 30 tabl. (blistry)
SANDOZ GMBH
6 Paxtin 30 tabl.powl. 0,03 g 30 tabl. (pojem.)
SANDOZ GMBH
7 Paxtin 40 tabl.powl. 0,04 g 30 tabl. (3 blist.po 10 szt.)
SANDOZ GMBH
8 Paxtin 40 tabl.powl. 0,04 g 30 tabl. (pojem.)
SANDOZ GMBH

Ciąża

Należy tak szybko jak to możliwe poinformować lekarza, jeśli pacjentka jest w ciąży, może być w ciąży lub planuje ciążę.

Istnieje doniesienia, że u dzieci, których matki przyjmowały paroksetynę w pierwszych miesiącach ciąży, zwiększa się ryzyko powstania wad wrodzonych, zwłaszcza dotyczących serca. Podczas gdy w okólnej populacji częstość wrodzonych wad serca u dzieci wynosi 1/100, u dzieci matek leczonych paroksetyną zwiększa się do 2/100.

Lekarz w porozumieniu z pacjentką w ciąży może ustalić, że najlepszym dla niej rozwiązaniem będzie stopniowe odstawienie leku Paxtin. Jednak, w zależności od stanu pacjentki, lekarz może uznać, że leprze dla niej będzie kontynuowanie przyjmowania leku Paxtin.

Jeśli pacjentka przyjmuje lek Paxtin w ostatnich trzech miesiącach ciąży, powinna poinformować o tym lekarza, gdyż u noworodka mogą wystąpić pewne objawy (zwykle w ciągu pierwszych 24 godzin życia). Należą do nich trudności w zasypianiu lub w przyjmowaniu pokarmu, trudności w oddychaniu, zasinienie skóry lub zwiększenie bądź zmniejszenie ciepłoty ciała, wymioty, uporczywy płacz, sztywność lub wiotkość mięśni, zmęczenie, brak energii, drżenie lub drgawki. Jeśli u dziecka wystąpi którykolwiek z tych objawów, należy skontaktować się z lekarzem, który udzieli odpowiednich wyjaśnień.

Należy upewnić się, że położna i (lub) lekarz wie o stosowaniu przez pacjentkę leku Paxtin.

Leki takie, jak Paxtin, przyjmowane w czasie cięży, zwłaszcza w 3 ostatnich miesiącach, mogą zwiększać ryzyko wystąpienia u dziecka ciężkiego zaburzenia, tzw. przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodka (PPHN), będącego przyczyną przyspieszonego oddechu i zasinienia skóry dziecka. Objawy te występują zazwyczaj w ciągu pierwszych 24 godzin po urodzeniu. W takim wypadku należy natychmiast skontaktować się z położną i (lub) z lekarzem.

Jeśli pacjentka przyjmuje lek Paxtin w ostatnich 3 miesiącach ciąży, u noworodka mogą wystąpić również inne zaburzenia, które pojawiają się zwykle w pierwszej dobie życia. Do ich objawów należą: trudności w oddychaniu, zsinienie skóry lub zwiększenie bądź zmniejszenie ciepłoty ciała, zsinienie ust, wymioty lub trudności w ssaniu, silne zmęczenie, niemożność zaśnięcia lub uporczywy płacz, sztywność lub wiotkość mięśni, drżenie lub drgawki.

Jeśli u noworodka wystąpią którykolwiek z wymienionych objawów lub pacjentkę niepokoi stan zdrowia dziecka, powinna natychmiast skontaktować się z lekarzem lub położną, którzy udzielą jej odpowiednich wyjaśnień.

Przed zastosowanie każdego leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.

Karmienie piersią

Lek Paxtin może w niewielkich ilościach przenikać do mleka kobiecego. Pacjentki przyjmujące lek powinny przed rozpoczeciem karmienia piersią poradzić się lekarza i wspólnie ustalić, czy możliwe jest karmienie piersią podczas stosowania leku Paxtin.

Badania na zwierzętach wykazały, że paroksetyna pogarsza jakość nasienia. Teoretycznie mogłoby to wpływać na płodność, ale dotychczas nie obserwowano takiego wpływu u ludzi.

Przed zastosowaniem każdego leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.

Możliwie działania niepożądane

Często bezsenność, pobudzenie, niepokój psychoruchowy, ból i zawroty głowy, parestezje, senność, drżenie mięśniowe, osłabienie, zaburzenia seksualne, suchość błony śluzowej jamy ustnej, pocenie się, kołatanie serca, rozszerzenie naczyń krwionośnych, nudności, wymioty, biegunka, niestrawność, zaparcie, zmniejszenie apetytu, wzdęcia,  zwiększenie masy ciała. Niezbyt częste: rozszerzenie źrenic, szumy uszne, częstoskurcz zatokowy, przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, świąd, wysypka skórna, skórne reakcje alergiczne, zatrzymanie moczu, obrzęk (obwodowy i twarzy). Opisywano reakcje odstawienne: zawroty głowy, zaburzenia czucia, zaburzenia snu, ból głowy, nudności, lęk i pocenie się.   Występowanie po zastosowaniu leku takich działań niepożądanych jak np. senność, zwroty głowy, zaburzenia widzenia, może stwarzać niebezpieczeństwo związane z prowadzeniem pojazdów oraz obsługą maszyn, szczególnie w początkowym okresie leczenia.

Dawkowanie

Doustnie, podczas posiłku. Dawkę i częstotliwość przyjmowania preparatu ustala lekarz.   Uwaga! Należy unikać spożywania alkoholu podczas stosowania leku. Leku nie należy odstawiać nagle – zaleca się stopniowe zmniejszanie dawek lub wydłużanie odstępu między nimi. Ze względu na istniejące ryzyko samobójstwa w trakcie leczenia depresji (szczególnie na początku terapii), pacjenci powinni pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarza. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności leku u dzieci poniżej 18 lat – nie jest zalecane stosowanie w tej grupie pacjentów.   Aby leczenie było skuteczne i jak najbardziej bezpieczne należy przestrzegać zaleceń lekarza prowadzącego.   Zapoznaj się z właściwościami leku opisanymi w ulotce przed jego zastosowaniem.   Przed zastosowaniem leku należy sprawdzić datę ważności podaną na opakowaniu (etykiecie). Nie należy stosować leku po terminie ważności. Przechowuj lek w szczelnie zamkniętym opakowaniu, w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci, zgodnie z wymogami producenta.   Lek ten został przepisany przez lekarza prowadzącego celem leczenia konkretnego schorzenia. Nie należy go odstępować innym osobom ani używać w innych okolicznościach bez konsultacji z lekarzem.

Przeciwwskazania

Stwierdzona nadwrażliwość na paroksetynę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Stosowanie w skojarzeniu z inhibitorami MAO. W wyjątkowych wypadkach paroksetynę można stosować w skojarzeniu z linezolidem (antybiotyk, który jest odwracalnym niewybiórczym IMAO) pod warunkiem, że możliwa jest ścisła obserwacja pacjenta pod kątem objawów zespołu serotoninowego i kontrolowanie ciśnienia tętniczego. Leczenie paroksetyną można rozpocząć: po 2 tyg. od zakończenia stosowania nieodwracalnego inhibitora MAO lub co najmniej po 24 h od zakończenia stosowania odwracalnego inhibitora MAO np. moklobemidu, linezolidu, chlorku metylotioninowego (błękitu metylenowego – barwnika stosowanego w przedoperacyjnej wizualizacji tkanek, który jest odwracalnym niewybiórczym IMAO). Co najmniej 1 tydz. powinien upłynąć od przerwania leczenia paroksetyną do rozpoczęcia leczenia którymkolwiek inhibitorem MAO. Paroksetyny nie należy stosować jednocześnie z tiorydazyną (paroksetyna może zwiększać stężenie tiorydazyny w osoczu). Podanie samej tiorydazyny może prowadzić do wydłużenia odstępu QTc i związanych z tym ciężkich komorowych zaburzeń rytmu, takich jak torsade de pointes oraz do nagłego zgonu. Paroksetyny nie należy stosować w skojarzeniu z pimozydem.

Ulotka

Link do ulotki

Uwaga!

Serwis nie zastępuje wizyty w gabinecie lekarskim i nie służy samoleczeniu.

Serwis nie zawiera porad medycznych oraz sposobów leczenia, dlatego też przed zmianą oraz zastosowaniem leku zaleca się konsultację z lekarzem bądź farmaceutą.

Serwis nie popiera żadnego konkretnego leku, apteki lub producenta. Serwis nie ponosi odpowiedzialności ani nie gwarantuje zgodności danych, cen bądź innych informacji zawartych na stronie. Przed rozpoczęciem stosowania lub zmianą leku należy zasięgnąć porady lekarza.

Fotografie, nazwy handlowe, znaki towarowe, komentarze i loga firmy zawarte na stronie zamieszczane są w celach demonstracyjnych i należą do ich właścicieli.