Na rynku dostępnych jest wiele modeli nart, wśród nich najwięcej jest nart carvingowych. Powszechnie nazywane są one nartami taliowanymi, czyli nie są one proste jak sztachety w płocie, ale na obu końcach szersze niż na środku. Ktoś, kiedyś żartobliwie powiedział, że kobiety a dokładnie ich sylwetki zainspirowały do stworzenia takiego modelu nart.
Ze względu na kształt nart wyróżniamy wśród nich trzy podstawowe wymiary, którymi kierujemy się w takcie ich wyboru. Pierwszym z nich jest szerokość dziobu. Znajduje się on z przodu nart i stanowi ich najszerszą część. Do drugiego wymiaru należy szerokość talii. Ona natomiast znajduje się na środku narty w miejscu gdzie będzie umiejscowiony but. Jest to najwęższa część nart. Ostatnim rozmiarem jest szerokość piętki. Jest to szerokość tyłu narty jest ona węższa od dziobu a szersza od talii. Czasami zdarza się, że piętka i dziob mają identyczną szerokość. Oczywiście nie bierzemy linijki i nie mierzymy nart. Takie dane najczęściej znajdziemy w okolicach piętki w postaci cyferek 108 / 79 / 95. Pierwsza cyfra to szerokość dziobu/ druga to talia a trzecia to piętka, rozmiary zawsze podawane są w milimetrach. Oznaczenie to jest uniwersalne i stosowane na całym świecie.
Oprócz odpowiedniej szerokość narty bardzo ważnym parametrem jest promień skrętu. Carvingi dzięki temu, że są węższe w tali niż na końcach po zakrawędziowaniu pod pewnym kątem podłoża i ich dociśnięciu wyginają się, co sprzyja jeździe po łuku. Długość łuku uzależniona jest od kąta zakrawędziowania. Dlatego też, jeśli kąt jest większym tym promień skrętu. Jest on również uzależniony od wymiarów narty jak i jej długości.
Innym parametrem narty jest sidecut, czyli taliowanie. Określa się go poprzez ułożenie narty wzdłuż płaskiej powierzchni tak by ślizg znajdował się 90 stopni od podłoża. Wymiar taliowania określa się w milimetrach.
W nartach bardzo duże znaczenie ma nie tylko kształt, ale również jej sztywność. Jest to miara, która określa, jaki opór stawia narta podparta na obu końcach i dociskana środkiem. Niestety nie ma jednego określonego oznaczenia. Producenci stosują własne jednostki określające wartość sztywności.