Łuszczyca jest chorobą przewlekłą z okresowymi wysiewami zmian skórnych. Cierpi na nią około 3% populacji, w jednakowym stopniu dotyka kobiet i mężczyzn. Do tej pory, mimo znaczącego rozwoju medycyny, nie udaje się jej wyleczyć, a możliwe jest jedynie hamowanie jej objawów. Początkowo uważano, że występuje ona na skutek zaburzeń keratynocytów (komórek naskórka), wokół których tworzą się ogniska zapalne. Obecnie wiadomo, że istotną rolę w jej pojawieniu się odgrywa czynnik genetyczny, a zmiany skórne są wynikiem zaburzeń immunologicznych. Taka właśnie etiologia powoduje, że łuszczyca jest chorobą niezakaźną, niezłośliwą, przewlekłą z licznymi okresami remisji (samoistnego ustępowania) oraz nawrotów.

Jak wygląda choroba?

Nasilenie choroby może być różne. Postać ciężka to 8%, umiarkowana to 25%, a łagodna to ok. 65% przypadków, i ta właśnie kwalifikuje się do leczenia miejscowego. Terapia taka polega na usunięciu łusek, ograniczeniu proliferacji (namnażania się) komórek naskórka oraz zniesieniu stanu zapalnego.

Występuje kilka czynników, które nasilają wysyp zmian skórnych:

  • infekcje bakteryjne, np. górnych dróg oddechowych, tj. angina ropna
  • niewyleczone stany zapalne, tj. próchnica, zapalenia dróg moczowych, zapalenie migdałków
  • infekcje wirusowe, tj. ospa wietrzna, różyczka, odra, półpasiec
  • infekcje drożdżakami
  • choroby metaboliczne, tj. cukrzyca typu II, dna moczanowa
  • uszkodzenia skóry, tj. rany, blizny, oparzenia
  • nałogi, tj. alkohol i nikotyna
  • leki, tj. sole litu, hormony, kortykosteroidy, beta-blokery, leki przeciwmalaryczne
  • stres, silne wstrząsy psychiczne.

W zależności od kształtu i wielkości wykwitów rozróżniamy:

  • łuszczycę kropelkowatą
  • łuszczycę krostkowa
  • łuszczycę plackowatą
  • łuszczycę monetowatą
  • erytrodermia (zmiany obejmują całe ciało, powodując zlewne zapalenie skóry).

Biorąc pod uwagę typy i postacie łuszczycy rozróżniamy:

  • łuszczycę zwykłą
  • łuszczycę zadawnioną
  • łuszczycę odwróconą
  • łuszczycę brodawkującą
  • łuszczycę wysiękową
  • łuszczycę brudźcową
  • łuszczycę stawową
  • krostkowica dłoni i stóp.

Za najcięższą odmianę uznaje się łuszczycę stawową. Są to poważne zmiany zapalne stawów u osób z odmianą skórną lub nawet paznokciową. Często prowadzi ona bezpośrednio do kalectwa. Pomijając tę odmianę łuszczyca rzadko powoduje stan zagrożenia życia. Jego wyraźne skrócenie lub utrata jest wynikiem przeniesienia zmian skórnych na narządy wewnętrzne.

Najpopularniejszy typ omawianej choroby to łuszczyca zwyczajna (Psoriasis vulgaris). Rozpoczyna się ona wysiewem grudek płaskich, czerwonych, o gładkich brzegach, które z czasem zlewają się w jedną większą zmianę. Takie rumieniowe ogniska z drobnymi łuskami najczęściej umiejscowione są na kolanach, łokciach, owłosionej skórze głowy, okolicy krzyżowej, pośladkach i plecach. Wykwity mają różną wielkość, a po rozdrapaniu grudki dochodzi do krwawienia. Łuszczyca owłosionej skóry głowy jest jej najpopularniejszą odmianą, przewlekłą i trudną w leczeniu, rzadko powodującą utratę włosów. Terapia wymaga aplikacji preparatów w sposób uciążliwy, konieczne jest częste mycie włosów, chorzy narzekają na niewystarczającą skuteczność leczenia. Wykorzystuje się tu przede wszystkim szampony i żele ze sterydami i/lub witaminą D, maści z olejkiem kokosowym, dziegcie (drzewne lub węglowe, w różnych stężeniach, mające działanie przeciwzapalne, przeciwświądowe, odkażające, keratolityczne).

Ciekawym typem jest łuszczyca kropelkowata. Wizualnie przypomina pokryte łuskami grudki łososiowo-różowe, liczne i drobne. Wysyp najczęściej ma swój początek na tułowiu, a z czasem rozprzestrzenia się na kończyny. Leczenie nie jest konieczne, gdyż pojawia się ona nagle, szybko się rozprzestrzenia i znika po kilku tygodniach. Występuje z reguły u osób poniżej 30. roku życia. W cięższych przypadkach stosuje się miejscowo sterydy i emolienty, a pomocniczo fototerapię.

Łuszczyca paznokci dotyka ok. 25% chorych. Zmiany przypominają poprzeczne rowki, zagłębienia w płytce, mogą pojawiać się tzw. plamy olejowe, czyli zmiany o zabarwieniu żółtobrązowym, często dochodzi do odwarstwiania się płytki od łożyska paznokcia. Ważna jest odpowiednia diagnostyka, bo łatwo objawy pomylić z grzybicą.

Innym typem jest łuszczyca krostkowa. Objawia się ona krostkami wypełnionymi ropą, a okolice tych zmian to bolesny odczyn zapalny. Zlokalizowana jest najczęściej na dłoniach i stopach. Typ ten może rozwinąć się w postać ogólną z towarzyszącym osłabieniem, złym samopoczuciem, często wysoką gorączką.

Co to jest łuszczyca?, 1.0 out of 5 based on 1 rating

Informacje o artykule
Kategorie:

Wyraź swoją opinię o tym artykule
BEZWARTOŚCIOWYPOMÓGŁ MI 0 (0)