Czy depresję można wyleczyć?

Depresja bywa trudna do zdiagnozowania, gdyż często towarzyszące jej smutek i przygnębienie przypisywane są chandrze, a cierpiące na nią osoby miewają również epizody pozytywnego nastroju. Jeżeli pomoc przyjdzie w dobrym momencie, schorzenie to jest uleczalne.

Czy to depresja?

Ze względu na stopień choroby wyróżnia się depresję ciężką, łagodną, poporodową, dwubiegunową, dystymię (depresyjne zaburzenia osobowości) oraz sezonowe zaburzenia afektywne.

Trudno podać jednoznaczne czynniki wywołujące tę chorobę, gdyż dotyka ona różne grupy osób, nie zważając na płeć, wiek czy status społeczny chorego. Według danych Światowej Organizacji Zdrowia (ang. World Health Organization) depresja znajduje się w czołówce najczęściej występujących zaburzeń psychicznych na świecie. Życie z tą chorobą nie musi brzmieć jednak jak wyrok, gdyż istnieją skuteczne metody jej leczenia. Odpowiednio dobrana terapia znacznie skraca czas jej trwania i minimalizuje ryzyko nawrotu objawów.

Do kogo się udać?

Osoby, które mogą cierpieć na depresję, powinny skonsultować się z lekarzem psychiatrą. Podczas wizyty zapyta na pewno o występowanie chorób psychicznych w rodzinie oraz o istotne zmiany, jakie zaszły ostatnio w życiu pacjenta.

Podłożem depresji mogą być bowiem nie tylko czynniki genetyczne, ale także negatywne wydarzenia, np. śmierć bliskiej osoby, ale także długotrwały stres czy zażywanie konkretnych leków. Samo zdiagnozowanie choroby to pierwszy ważny krok w życiu chorego. Świadomość, że za kiepski nastrój odpowiada choroba, jest w pewnym stopniu uwalniająca – można powiedzieć, że z chorego spada odpowiedzialność za złe samopoczucie i odczuwaną apatię. Do metod leczenia depresji zalicza się terapię farmakologiczną, psychoterapię oraz metodę łączoną. Istnieje również szereg działań wspomagających terapię, które mają za zadanie przywrócić równowagę i dobre samopoczucie w życiu chorego.

Pomoc z apteki

Obecnie istnieje wiele sprawdzonych preparatów antydepresyjnych, jednak z powodu zróżnicowanych form depresji, każdy przypadek wymaga indywidualnego dobrania środków leczniczych podczas konsultacji z lekarzem.

Warto wiedzieć, że niektóre objawy choroby wykluczają stosowanie leków psychotropowych. Leki przeciwdepresyjne oddziałują na ośrodkowy układ nerwowy. Ich rolą jest poprawa działania neuroprzekaźników, co ma bezpośrednie przełożenie na poprawę nastroju chorego. Efekty stosowania medykamentów widoczne są po kilku tygodniach. Dodatkowo chory może przyjmować inne leki, które pomogą zniwelować stany, z którymi zmaga się chory, np. leki na bezsenność, nerwicę oraz stany lękowe. Ważne, aby przy leczeniu farmakologicznym nie stosować na własną rękę preparatów tzw. medycyny naturalnej – substancje czynne z ziół często powodują wzmocnienie lub zniesienie właściwości leczniczych przepisanych przez lekarza środków.

Rozmowa u psychologa

Według ostatnich badań metoda poznawcza w psychoterapii skuteczniej niż leczenie farmakologiczne przeciwdziała nawrotom depresji, jednak lekarze podkreślają, że optymalne leczenie to połączenie terapii farmakologicznej oraz psychoterapii, która ma celu zmianę negatywnych myśli u pacjenta.

Nie każdy pacjent otworzy się podczas terapii, dlatego warto, aby leczenie dostosować do indywidualnych potrzeb chorego.

Zadbaj o siebie

W leczeniu depresji ważną kwestią jest zmiana stylu życia pacjenta. Chory w znacznym stopniu ma wpływ na powodzenie terapii. Główną zasadą jest ograniczenie czynników wywołujących stres, co niejednokrotnie wiąże się np. ze zmianą pracy.

Pozytywnie na kondycję psychiczną wpływa także zdrowie fizyczne, dlatego zaleca się spożywać posiłki bogate w kwasy omega oraz uprawiać regularnie sport. Warto również podejmować dodatkowe aktywności związane z dotychczasowym hobby lub znaleźć zupełnie nowe.

Wsparcie najbliższych

Istotne w terapii depresji jest także wsparcie najbliższego otoczenia. Rodzina i znajomi muszą zrozumieć, że smutek i przygnębienie nie są wynikiem lenistwa ani złej woli, ale ciężkiego stanu psychicznego.

Komentarze w stylu „uśmiechnij się”, „idź pobiegaj” nie zadziałają, a wręcz spowodują, że chory jeszcze bardziej zamknie się w sobie i będzie sobie wyrzucać, że nie może poradzić sobie z chorobą. Zamiast obarczać go winą za stan, w jakim się znalazł, jego bliscy powinni otoczyć go troską i motywować do działania, w tym leczenia pod okiem specjalisty.