Jakie są choroby penisa?

Penis jest jednym z wielu narządów męskiego ciała, dlatego trzeba o niego dbać jak o wszystkie pozostałe. Jeśli tylko jego posiadacz zauważy jakieś niepokojące zmiany powinien jak najszybciej skonsultować się z urologiem. Lekarz na podstawie badanie postawi diagnozę oraz zleci odpowiednia kurację. Poniżej znajduje się opis kilku chorób, które mogą występować w obrębie męskiego członka.

Zapalenie prącia

Zapalenie prącia, żołędzi i napletka to stan zapalny wywołany przez różne czynniki: bakterie, wirusy, grzyby, urazy mechaniczne oraz alergeny (np. środki plemnikobójcze, lubrykanty). Może także towarzyszyć innym chorobom takim jak: kiła, rzeżączka czy grzybica. Dolegliwość ta objawia się następująco: zaczerwienienie, ból, swędzenie, obecność pęcherzyków lub białawej plamki oraz innego typu przebarwień i zmian skórnych.

Leczenie po wcześniejszej konsultacje lekarskiej, polega na wyeliminowaniu przyczyny dolegliwości i zastosowaniu leków odpowiednich dla danej jednostki chorobowej. Zaniedbany stan zapalny lub zaniechanie leczenia może prowadzić do wielu powikłań takich jak zniekształcenie cewki moczowej czy marskość prącia.

Zapalenie plazmakomórkowe żołędzi Zoona

Zapalenie plazmakomórkowe żołędzi Zoona jest to choroba charakteryzująca się stanem zapalnym tworzącym się w obrębie żołędzi. Jej objawem jest pojedyncza wilgotna czerwono-brązowa plama występująca na żołędzi lub napletku. W obrębie zmiany mogą tworzyć się małe nadżerki lub czerwone plamki. U ponad połowy pacjentów obserwuje się dodatkowe nacieki z komórek plazmatycznych. Przyczyny choroby nie są znane, jednak przypuszcza się, że ocieranie skóry prącia oraz wilgoć mogą sprzyjać powstaniu stanu zapalnego.

Najwięcej zachorowań obserwuje się u mężczyzn w średnim i starszym wieku. Jego obraz kliniczny jest często mylony z erytroplazją Queyrata, dlatego w celu dokładnej diagnozy należy wykonać biopsję. Leczenie choroby polega na miejscowym stosowaniu kortykosteroidów (np. Pevisone, Polcortolon TC, Triacomb), jeżeli zmiana obejmuje napletek można dokonać obrzezania, a w trudniejszych przypadkach wykonuje się zabiegi laserowe.

Łojotokowe zapalenie skóry

Łojotokowe zapalenie skóry jest to częste schorzenie dermatologiczne obejmujące różne partie skóry. U mężczyzn może występować w obrębie żołędzi i przybiera postać czerwonych łuszczących się plam skórnych. Chorobę tą wywołują różne gatunki drożdżaków najczęściej Pityrosporum ovale. Wśród chorych obserwuje się genetyczne predyspozycję do zapadania na tę dolegliwość. Łojotokowe zapalenie skóry leczy się preparatami grzybobójczymi zawierającymi w swym składzie np.: ketakonazol, itrakonazol. Jednak po stosowaniu tych leków często obserwuje się nawroty choroby.

Grzybica penisa

Grzybica penisa jest wywoływana najczęściej przez drożdżaki z rodzaju Candidia, a zwłaszcza Candida albicans. Do zarażenia tym patogenem może dojść w trakcie kontaktu seksualnego lub w czasie korzystania z publicznej toalety, sauny lub innego miejsca, w którym grzyby mają doskonałe warunki do rozwoju. Rozwojowi grzybicy sprzyjają także antybiotykoterapia, brak higieny oraz uczulenia na lubrykanty, środki plemnikobójcze czy lateks, a także niektóre choroby np. cukrzyca. Objawy grzybicy to: swędzenie miejsc intymnych oraz zaczerwienienie, które następnie pokrywa się białawym nalotem o charakterystycznym zapachu drożdży. Czasami może dojść do utworzenia się stulejki lub wtórnego zakażania gruczołu krokowego, objawiającego się bolesnym parciem na mocz. Nieprawidłowo leczona grzybica penisa bardzo szybko powraca. Dlatego zaobserwowane objawy powinny być skonsultowane z lekarzem.

style=”display:inline-block;width:468px;height:60px”
data-ad-client=”ca-pub-2163421593303528″
data-ad-slot=”9754148371″>

Najczęściej stosuje się kuracje, składającą się leków przeciwgrzybicznych (np. klotrimazol, mikonazol, flukonazol) podawanych miejscowo, a także doustnie, a przy wtórnym bakteryjnym zakażeniu dodatkowo zleca się antybiotyki. Nieleczona grzybica może doprowadzić do bezpłodności, gdyż chorobotwórczy patogen, a w zasadzie jego toksyny zmniejszają żywotność plemników.

Choroba Peyroniego (stwardnienie ciał jamistych prącia)

Choroba Peyroniego (stwardnienie ciał jamistych prącia) to patologiczne zwłóknienie (występujące w postaci blizn) w ciałach jamistych członka. Szacuje się, że występuje u 1% mężczyzn pomiędzy 35, a 60 rokiem życia, najczęściej po 50 roku życia. Etiologia choroby nie jest do końca poznana. Przypuszcza się, że do najczęstszych przyczyn zwłóknień występujących w obrębie ciał jamistych należą: mikrourazy (powstałe w wyniku aktywności seksualnej lub urazu mechanicznego) oraz niewygojone lub źle gojące się infekcje, które prowadzą do powstania blizn. Objawem klinicznym choroby są łącznotkankowe blaszki znajdujące się przeważnie w górnej części penisa, początkowo nie powodujące żadnych dolegliwości. Jednak wraz z postępem choroby następuje nienaturalne wygięcie prącia w wzwodzie, któremu towarzyszy ból. Przypadłość ta znacznie obniża komfort życia pacjenta.

Choroba częściej występuje u osób mających predyspozycje genetyczne, palaczy, cukrzyków oraz u mężczyzn z zaburzeniami występującymi w obrębie tkanki łącznej, chorujących na reumatoidalne zapalenie stawów czy miażdżycę. Leczenie choroby Peyroniego polega na podawaniu bezpośrednio do zmienionej chorobowo tkanki sterydów lub werapamilu. Ponadto stosuje się też witaminę E i kolchicynę. Jednak 10% przypadków pomimo leczenia farmakologicznego wymaga interwencji chirurgicznej, która nie zawsze przynosi zadowalające efekty.

Rak prącia

Rak prącia to bardzo rzadka choroba nowotworowa występująca w obrębie męskich narządów rozrodczych. U mieszkańców Europy stanowi 1% wszystkich nowotworów, natomiast na Dalekim Wschodzie zachorowalność wynosi prawie 16%; praktycznie nie notuje się jej u obrzezanych noworodków. Czynnikami sprzyjającymi powstaniu raka są: substancje karcynogenne wchodzące w skład mastki, zarażenie wirusem HPV, promieniowanie ultrafioletowe, stany przedrakowe, zapalenie żołędzi, występowanie stulejki i niedostateczna higiena.

Przeważenie właściwy rak prącia poprzedzony jest jedną z postaci przedinwazyjnych: erytroplazję Queyrata lub chorobę Bowena. Rak prącia to płaskonabłonkowy rak kolczystokomórkowy charakteryzuję się zmianami występującymi w obrębie napletka lub żołędzi mającymi postać rosnących brodawek lub niegojących się owrzodzeń. Jeżeli dodatkowo występuje stulejka może pojawić się też obrzęk, wyciek lub krwawienie. Nowotwór ten najczęściej daje przerzuty do pachwinowych węzłów chłonnych, a nie leczony powoduje śmierć w ciągu 2 lat od wystąpienia pierwszych objawów. Diagnozowanie choroby polega na przeprowadzeniu badań fizykalnych sprawdzających wygląd, umiejscowienie, głębokość naciekania oraz ruchomość guza, a także na pobraniu wycinka do biopsji, aby określić stopień złośliwości nowotworu.

Leczenie należy rozpocząć jak najwcześniej i uzależnione jest od zaawansowania choroby. We wczesnym stadium choroby preferowane są metody małoinwazyjne tj. obrzezania, laseroterapia czy krioterapia. W przypadku większego zaawansowania choroby wykonuje się częściową lub całkowitą amputację prącia, niekiedy nawet obejmująca jądra i mosznę. W razie potrzeby usuwane są również pachwinowe węzły chłonne. Ingerencje chirurgiczne wspomagane są chemioterapią mającą na celu usunięcie wszystkich komórek rakowych.

Kłykciny kończyste

Kłykciny kończyste inaczej nazywane brodawkami wenerycznymi to choroba wywoływana przez jeden z kilku typów wirusów brodawczaka ludzkiego HPV (najczęściej HPV6, HPV 11, niekiedy też HPV 16 i HPV 18). Zakażanie następuje u trakcie kontaktu seksualnego z nosicielem tego wirusa, a stosowanie prezerwatywy zimniejsza o 75% ryzyko infekcji. Czasami może dojść do samozakażenia poprzez przeniesienie wirusa na narządy rozrodcze z innych części ciała. U mężczyzn brodawki weneryczne zlokalizowane są na wewnętrznej stronie napletka lub na powierzchni żołędzi, mogą prowadzić do wystąpienia takich powikłań jak stulejka oraz załupek, a nieleczone przyczynić się do poswatania nowotworu prącia.

Leczenie polega na miejscowym stosowaniu cytostatyków -preparatów hamujących podziały komórkowe tj.: metotreksat, bleomycyna, cisplatyna. Można także zastosować kremy zawierający podofilotoksynę , która powoduje rozpad komórek w obrębie kłykciny np.: Condyline, Wartec. A także stosować przeciwwirusowe leki immunomodulujące np. krem Aldara. W przypadku większych zmian stosuje się metody inwazyjne takie jak laseroterapia, krioterapia czy elektrokoagulacja, w skrajnych wypadkach usuwa się chorą tkankę.

Stulejka

Stulejka jest jednym ze schorzenie występujących w obrębie napletka, uniemożliwiającym (stulejka całkowita) lub utrudniającym (stulejka częściowa) ściąganie go z żołędzi. Stulejka może być wrodzona lub nabyta w skutek różnych stanów chorobowych np. kłykcin kończystych. Leczenie tej dolegliwości polega na operacyjnym usunięciu napletka. Czasami stosowane jest także naciąganie napletka jednak metoda ta jest mało skuteczna.

Załupek

Załupek to schorzenie polegające na niemożności sprowadzenia napletka z powrotem na żołądź prącia. Odciągnięty napletek umiejscawia się w okolicy szyjki żołędzi, a jego ucisk na tę strukturę penisa może doprowadzić do przekrwienia i obrzęku, a skrajnych przypadkach do martwicy tanek. Przyczynami poswatania tego schorzenia są: odprowadzona z napletka stulejka, odsłonięcie żołędzi spowodowane urazem oraz zbyt wcześnie odciągnięty napletek.

Załupek jest leczony wyłącznie operacyjnie, poprzez nacinanie napletka, aż do miejsca uwięźnięcia.

Priapizm

Priapizm jest objawem chorobowym polegającym na występowaniu bolesnego i długotrwałego wzwodu, niezwiązanego z podnieceniem seksualnym. Jego przyczyną jest zastój krwi w naczyniach krwionośnych członka, wywołany przyjmowaniem niektórych leków, a także towarzyszący chorobom hematologicznym takim jak: talasemia, anemia sierpowata. Może być także spowodowany urazem kręgosłupa i uszkodzeniem rdzenia kręgowego w okolicy ośrodka erekcji oraz urazami występującymi w okolicy krocza, jak również przez jad pająka wałęska brazylijskiego.

Leczenie tej przypadłości polega na usuwaniu krwi z ciał jamistych, przepłukiwaniu ich roztworem soli fizjologicznej, a także miejscowym podawaniu iniekcji z leków α-adrenomimetycznym (adrenaliny, fenylefryny, noradrenaliny). Jeżeli terapia farmakologiczna zawiedzie konieczne jest wykonanie zabiegu chirurgicznego.

Jakie są choroby penisa?, 5.0 out of 5 based on 1 rating