Zgon bliskiej osoby sprawia, że czujemy się bezradni i zagubieni, zarówno we własnym odczuciach, jak i codziennych obowiązkach. Początkowo poradzenie sobie z żalem i cierpieniem wydaje się nierealne. Tymczasem życie niejednokrotnie nas testuję, konfrontując z różnego rodzaju stratami.

Jak przebiega żałoba?

Według Douglas A. i Jeffrey typowy przebieg żałoby zawiera pięć faz, w tym:

  • uczuciowa anestezja,
  • szloch i protest,
  • dezorganizacja,
  • reorganizacja,
  • patologiczna żałoba.

Wsparcie dla osoby dotkniętej żałobą w fazie uczuciowej anestezji powinno przybrać formę informacyjną. Ważne jest, aby bliscy poznali przyczynę zgonu zmarłego oraz udzielono im pomocy w organizacji ceremonii pogrzebu. Druga faza jest bardzo trudna, ponieważ pojawiają się w niej intensywne, często skrajne emocje.

W fazie dezorganizacji następuje widoczny spadek funkcjonowania rodziny. Jej członkowie potrafią spędzać całe dnie na bezcelowych aktywnościach oraz cechuje ich wzmożony niepokój. Dopiero po kilku miesiącach następuje ozdrowienie, a tym samym powrót do dawnych aktywności. Nietypowy przebieg żałoby ma miejsce wtedy, gdy życie rodziny po odejściu bliskiej osoby nie powraca do normy po okresie dłuższym niż rok.

Patologiczna żałoba najczęściej spotykana jest w rodzinach, gdzie wyrażanie emocji jest silnie tłumione. Taka sytuacja nie tylko dezintegruje życie rodzinne, ale także może potęgować zachowania autodestrukcyjne jej członków. Nietypowy przebieg żałoby może występować u osób, które nie mają bogatej sieci kontaktów społecznych oraz utraciły ważnego członka rodziny, np. u wdowy z dziećmi. Szczególną troską powinny zostać objęte osoby, u których występują dysfunkcjonalne sposoby radzenia sobie.

W drugiej fazie przeważają intensywne emocje

W drugiej fazie przeważają intensywne emocje

O patologicznym przebiegu żałoby mówimy w sytuacji:

  • zablokowania żałoby,
  • opóźnienia reakcji żałobnej,
  • przerwania żałoby w trakcie.

Strategie radzenia sobie ze zgonem bliskiej osoby

Według Parkesa w przypadku utraty jednego z członków rodzina może zastosować jeden z czterech sposobów radzenia sobie ze zgonem bliskiej osoby.

Funkcje i role zmarłego mogą:

  • nie zostać zastąpione przez innego członka rodziny,
  • zostać przejęte przez innego członka rodziny,
  • być wykonywane przez zastępczego członka rodziny,
  • system może się rozpaść.

W dużej mierze sposób radzenia sobie ze śmiercią bliskiej osoby jest uwarunkowany od pozycji jaką dotychczas zajmował zmarły w systemie. Co ciekawe, Parkes twierdził, że człowiek pod wpływem żałoby może pozbyć się dawnych przekonań, a na ich miejsce stworzyć nowe.

Wizyta u psychologa

Zdarza się, że członkowie rodziny szukają wsparcia u specjalistów, jednak w takim przypadku terapią powinien zostać objęty cały system. Psycholog lub psychiatra pomaga uporządkować emocje po stracie bliskiej osoby. Bardzo ważna w procesie zdrowienia jest akceptacja, tego co nieuchronne, czyli śmierci. Mimo cierpienia i ogólnego przygnębienia osoby będące w żałobie nie powinny izolować się od innych.

W stosunku do osieroconego należy wykazać się cierpliwością oraz empatią. Według Normana Paula terapia indywidualna może pomagać w kształtowaniu prawidłowych reakcji związanych z żałobą, jednak nie jest tak skuteczna jak terapia rodzinna.


Informacje o artykule
Kategorie:

Wyraź swoją opinię o tym artykule
BEZWARTOŚCIOWYPOMÓGŁ MI 0 (0)

Dodaj komentarz