Łechtaczka, określana w terminologii medycznej jako clitoris, nazywana jest często mikropenisem. Dlaczego? Wykształca się ona bowiem u dziewczynek w szóstym tygodniu życia płodowego z tzw. guzka płodowego, z którego u chłopców w tym samym czasie tworzy się prącie. Podobieństwa dostrzegalne są również w budowie, gdyż u dorosłych kobiet zewnętrzna część łechtaczki to żołądź z napletkiem, a wewnętrzna to m.in. ciała jamiste. W przeciwieństwie jednak do męskiego członka, clitoris nie zawiera w sobie cewki moczowej i nie jest elementem układu moczowego.
Czym jest łechtaczka?
Clitoris jest częścią żeńskiego układu rozrodczego, a zarazem najbardziej erogennym i czułym na pieszczoty miejscem w ciele kobiety. Jej stymulacja pozwala na podniesienie poziomu podniecenia oraz odczuwanie niesamowitych doznań seksualnych, w tym osiągnięcie orgazmu (również wielokrotnego) zarówno podczas stosunku płciowego, jak i w czasie masturbacji.
W narządzie tym znajduje się aż 8 tys. zakończeń nerwowych oraz wiele naczyń krwionośnych, co przekłada się na jego wyjątkową czułość na dotyk oraz ucisk. Jego jedyną okrytą dotąd funkcją jest… dawanie kobiecie przyjemności podczas seksu.
Najnowsze odkrycie
Chociaż łechtaczka od wieków stanowiła obszar badań naukowców na całym świecie i wspominali o niej nawet Hipokrates i Arystoteles, dopiero zdobycze najnowszej technologii pozwoliły na skrupulatne zbadanie jej budowy. Jeszcze do niedawna uważano błędnie, że posiada ona wyłączenie zewnętrzne element leżące pomiędzy wargami sromowymi mniejszymi.
Przełomem okazały się wyniki analiz pochodzącej z Australii prof. Helen O’Connell, a także francuskiej naukowiec Odile Buisson, dzięki którym udało się stworzyć trójwymiarowy obraz tego narządu rozkoszy. Pierwszej z badaczek udało się uzyskać obraz z rezonansu magnetycznego, a drugiej widok z sonografu. Jak więc jest zbudowana łechtaczka?
Nie taka mała…
Łechtaczka, oprócz widocznej na zewnątrz ciała żołędzi z napletkiem, składa się z dwóch ciał jamistych, dwóch odnóg oraz opuszków przedsionka. Żołądź clitoris łączy się z trzonem za pomocą podłużnych ciał jamistych, które otaczają pochwę oraz cewkę moczową, przy kobiecym wzwodzie uciskając je i zwiększając doznania seksualne.
Dodatkowo rozgałęziają się one w mierzące ok. 9-10 cm długości odnogi łechtaczki, które w czasie spoczynku skierowane są w stronę pachwin, a podczas wzwodu w stronę kręgosłupa. Pod wargami sromowymi większymi znajdują się natomiast opuszki przedsionka, które w wyniku podniecenia stają się lepiej ukrwione, zwiększają się i „otwierają” waginę przed członkiem.
Znajdź źródło rozkoszy
Gdzie w praktyce szukać łechtaczki? Gdy rozchyli się wargi sromowe większe, widać wejście do pochwy okolone mniejszymi wargami sromowymi.
Nad nimi znajduje się napletek łechtaczki, po którego odsunięciu ujrzeć można poszukiwany skarb, tj. okrągły, uwydatniony w stanie podniecenia żołądź clitoris. Jest on bardzo czuły na pieszczoty, dlatego należy dotykać go delikatnie.
Orgazm łechtaczkowy czy pochwowy?
Badania prowadzone w ostatnich latach udowadniają, że kobiety tak naprawdę przeżywają jeden typ orgazmu, tj. łechtaczkowy.
Te z pań, które mówią o rozkoszy w wyniku penetracji, tak naprawdę czują stymulowanie przez ścianę pochwy wewnętrznej części łechtaczki.
Kiedy do chirurga?
Wiele kobiet martwi się wyglądem zewnętrznej części swojej łechtaczki. Prawidłowo zbudowana okrągła żołądź przeważnie ma wielkość ok. 3-4 mm średnicy oraz 5 mm długości.
Problemem wymagającym konsultacji z ginekologiem lub chirurgiem na pewno jest znaczny przerost łechtaczki, czyli klitoromegalia. W takim przypadku długość jej zewnętrznej części sięga nawet 5-6 cm, a szerokość wynosi ok. 2 cm, upodobniając clitoris do penisa. W takiej sytuacji warto udać się do lekarza, który nie tylko oceni, czy konieczny jest zabieg chirurgicznego zmniejszenia łechtaczki, ale także, jaka jest przyczyna występowania tego zaburzenia.