Od kliku miesięcy blogerka, a od dziecka niespełniona poetka, uwielbiająca książki i kino. Z natury trochę nostalgiczna, ale pomimo wszystko optymistka. Wymagająca od siebie więcej niż od innych. W swoich literackich próbach staram się połączyć pasję pisania z miłością do psychologii. Pisanie pozwala mi porządkować myśli, jest w pewnym sensie formą autoterapii, rodzajem dialogu oraz możliwością dzielenia się swoją wiedzą z innymi. Jako studentka psychologii, staram się w sposób obiektywny (choć nie zawsze mi się to udaję) oddać otaczającą nas rzeczywistość, wybierać takie tematy, które według mnie są ważne, ciekawe i godne uwagi.